Prorioceptive Neuromuscular Facilitation (torowanie nerwowo-mięśniowe)

PNF jako koncepcja powstała w 1946 r. w Kalifornii dzięki współpracy neurofizjologa – dr Hermana Kabata i fizjoterapeutki – Maggie Knott. Jest przykładem neurofizjologicznego kompleksowego systemu oddziaływania terapeutycznego opartego na najnowszych osiągnięciach nauk medycznych, którego istotę zawarto w nazwie: proprioceptywne (dotyczące receptorów ciała) nerwowo-mięśniowe torowanie (ułatwianie, facilitowanie) ruchu.

Opierając się na budowie anatomicznej człowieka PNF proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych ( diagonalnych ) – osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Zgodnie ze skośnym przebiegiem większości mięśni szkieletowych za najważniejszą komponentę ruchu uważana jest rotacja. Warunkuje ona siłę i koordynację wykonywanego ruchu.

Zgodnie z koncepcją PNF badanie i terapia stanowią integralną całość i wzajemnie się implikują. Terapeuta poszukuje przyczyn problemów zgłaszanych przez pacjenta, jednak w realizacji celów wyznaczonych w terapii opiera się przede wszystkim na potencjale nie uszkodzonych bądź najsprawniejszych jego sfer ruchowych ( najsilniejszych, bezbolesnych, o największym zakresie ruchu ) i wykorzystuje je do pozyskiwania aktywności motorycznej w słabszych lub uszkodzonych obszarach narządu ruchu w oparciu o mechanizm irradiacji czyli przeniesienia pobudzenia. Takie planowanie terapii wymaga znajomości anatomii funkcjonalnej ciała ludzkiego oraz zasad biomechaniki i fizjologii skurczu mięśniowego

Szczególne znaczenie w koncepcji PNF przypisuje się oporowi manualnemu. Jego podstawowym zadaniem jest przekazanie pacjentowi ścisłej informacji na temat kierunku, kolejności i szybkości wykonywanego ruchu. Opór jest modyfikowany stosownie do celów terapii i możliwości motorycznych ćwiczącego i nawet podczas jednego ruchu może ulegać zmianom w poszczególnych jego zakresach, najczęściej jest to tzw. opór prowadzący lub kierunkowy, w odróżnieniu do sił zewnętrznych utrudniających wykonanie zadania ruchowego, stosowanych m.in. w treningu siłowym.

Terapia manualna według Koncepcji Maitland

Koncepcja Maitland odnosi się do terapii manualnej we wstępnych i dalszych fazach leczenia zaburzeń funkcjonalnych w stawach, mięśniach i układzie nerwowym. Zastosowanie technik w Koncepcji Maitland® opiera się na wnioskowaniu klinicznym, biorąc także pod uwagę klasyfikację ICF (Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia).

Cechą szczególną tej Koncepcji jest połączenie indywidualnego i specyficznego podejścia terapeutycznego (zarówno w fazach początkowych, jak i późniejszych etapach leczenia) z doświadczeniem klinicznym terapeuty i najnowszymi odkryciami naukowymi. Oprócz mobilizacji i manipulacji stawów kończyn i kręgosłupa, Koncepcja wykorzystuje także techniki neurodynamiczne, stretching mięśni, ćwiczenia stabilizacyjne i indywidualnie dopasowane ćwiczenia, które pacjent może wykonywać w domu.

Fascial Distortion Model (model odkształceń powięziowych)

FDM jest nową i efektywną metodą leczenia bólu i dolegliwości występujących w obrębie aparatu ruchu. Ta ciesząca się coraz większym zainteresowaniem metoda została stworzona przez amerykańskiego osteopatę i lekarza medycyny ratunkowej dr Stephena Philipa Typaldos'a.

Wiele uciążliwych i uporczywych pod względem terapeutycznym schorzeń narządu ruchu, możemy dzięki tej metodzie terapeutycznej o wiele szybciej wyleczyć. Ta wiedza w szczególności znajduje swoje zastosowanie w sporcie wyczynowym.